Grean War

ได้แรงบันดาลใจมาจากเพลง Long Long Journey ของป้า Enya 
เพลงเค้าเพราะมาก ฟังอยู่หลายรอบจนเคลิ้ม


ไปเห็นเฟสบุ๊คเพื่อนบ้าน จำชื่อเจ้าของภาพไม่ได้แล้ว
น้าแกปั้นอนาโตมากในซีบรัช เป็นกล้ามเนื้อสวยงาม
ก็เลยเกิดอยากจะทำเส้นไวร์ให้เป็นแนวกล้ามเนื้อบ้าง
โอวแม่เจ้า .....งงชิบ

หัวทำจากสี่เหลี่ยมธรรมดา ๆพยายามให้เส้นมันน้อย จะได้ดึงได้ง่าย ๆ

เห็นงานของคุณ puttichat ผู้ร่วมลงแข่งขันชิงชัยในครั้งนี้
แทบจะเอาอีโล้นเก็บกลับบ้านเลย 5555 
โมเดลของน้าแก เนียนถึงรูขุมขน โอ๊ย ....อยากจะบ้า 55555
หลังจากน้าแกโพส เหล่าบรรดาจอมยุทธก็พลันสูญหายจากยุทธภพในบัดดล 

แต่ก็นะ.....สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร 55555 
ยืนหยัดสู้ต่อไปและไม่ลืมที่จะเอาอีโล้นไปโชว์กาก 

ปล.ขอเล่าเหตุการเบื้องหลัง ตอนนั่งเซ็ตค่าผิวยัย enya อย่างกระหยิ่ม

ยิ้มย่อง 5555 คอยดูเต๊อะ คราวเนี้ยนังเอ็นย่าของกูจะสวยกว่าใครในปัฐภี

แหม...ทำไมกูทำผิวได้สวยอย่างนี้วะ งี้ต้องรีบไปอวดชาวบ้าน5555

ปรากฏว่า ในขณะที่กำลังจะอัป อีตาพุทธิชาตินั่นก็อัปหน้าน้องหมวย

สวยทุกรูขุมขนให้เห็นกันจะ ๆ กูนี่แทบจะจอดไม่ต้องแจวกันเลย 5555

 

เราใช้ CAT. นะ

เราใช้ Physique เพราะว่าความสามารถในการใช้สกินค่อนข้างน้อย
หรือพูดง่าย ๆ คือ มือไม่ถึงนั่นเอง จึงใช้เวลามากในการเซ็ต

เบื้องหลังแฮร์แอนด์เฟอร์ แทบตายแนะ ยากโคตร ล้าไปเลย

ใช้เส้นเป็นไกด์วางไปบนโพลีกอนแล้วใส่แฮร์แอนด์เฟอร์
ยกออกจากเตา อร่อย

 

เค้าทำหูมาใหม่แว้ว

ค่าที่เซ็ตแฮร์เฟอร์ เก็บไว้ดู

ค่าผิว SSS

เบื้องหลังแสง ใส่ไฟทั้งหมด 4 ดวง

ดวงที่มีแสงสว่างมากที่สุดจะมาจากบริเวณ
โคมไฟ ใช้ mr Area Omni ติ๊ก shadow ด้วย
ส่วนอีก 3 ดวงที่เหลือไม่ใส่ชาโดว์

ไฟหลักปรับ area light ให้เงามันฟุ้ง ๆ ไม่คม
แต่จะเรนเดอร์นาน ยิ่งไอ้ตรงแซมเปิ้ลใส่ค่ามากก็ยิ่ง
ทำให้สวยมากขึ้นแต่จะนานโคตร ถ้าไม่คิดจะอะไรมากนัก
ก็เอาแค่พอหอมปากหอมคอ

เรนเดอร์

 เวลาเราทำงาน เราจะเรนเดอร์ส่วนต่าง ๆ ของฉากแยกออกจากกัน
เป็นชิ้น ๆ เช่น ในฉากนี้จะมีส่วนของแบล็คกราวด์ไอ้ที่เป็นแท่ง ๆ

ด้านหลัง หญ้า น้ำ แล้วค่อยเอาไปคอมโพสอีกที

แต่ตรงส่วนตัวหลักที่ต้องการจะใส่ใจในรายละเอียด คือ คน
เราก็จะเรนเดอร์โดยแยกแสงเงาเผื่อมาคอมโพสอีกที
หากแสงแรงไป หรือน้อยไป ก็สามารถไปจัดการปรับแต่งเพิ่มเติมได้

วิธีเรนเดอร์แบบแยก แสง เงา ฯลฯ

ให้คะแนน

1. Puttichat 9 / 8.5 / 3 

2. gonosis  7 / 7 / 3
3. จอมมาร chump 8.5 / 5.5 / 3
4. carrotcan 7 / 6 / 3

5. Kko 8.5 / 7.5 / 3 

7. komodorider 6.5 / 6.5 / 3

ป้าหมวย VS นังซอมบี้


ระหว่างป้าหมวย กับนังซอมบี้ผิวน้ำมันพราย

ความมีเสน่ห์
ป้าแกดูแข็งทื่อไม่มีเสน่ห์ให้น่าค้นหาเอาซะเลย 
ป้าแกไม่ค่อยอาร์ตเท่าไรหน้าแกซังกะตายมาก แต่ก็เอาวะยังถือว่าโอ
สงสัยแกจะเคืองตาพุทที่ทำให้ต้องอั้นฉี่ ดูชุดดิ จะใส่จะถอด
โอ๊ย...เหนื่อยแทน

นังซอมบี้มีเสน่ห์กว่านิดหน่อย หรือเพราะว่ามันทาน้ำมันพราย 5555
แต่คิดว่าน่าจะเป็นน้ำลายไอ้ปีโป้มากกว่า ส่วนเรื่องชุดนี่ฉี่ง่ายแถม
กระดกแข็งทื่อขึ้นมารับลมอีกต่างหาก เส้นใยด้ายดิบแบบนี้ยิ่งเหมาะจะห่อศพ
ใบหน้าเหมาะสมกันกับชุดมาก ตาโก๊ะแกคงเผาซะไหม้จนได้ดิบมันเข้าไปรวมตัวกับเนื้อเลย

ตัดสินใจให้ป้าแกชนะวิน ๆ เพราะว่าป้าแกมีดีเทลที่ละเอียดและเนี๊ยบกว่า
โชว์ท่ายากที่เหนือกว่า อดทนกว่า ทำงานเยอะกว่า หนักกว่า
ส่วนนังซอมบี้มันถูกน้าโก๊ะจับขึ้นแท่นเผาบูชายันต์ ทำให้มันขาด ๆ
เกิน ๆ ในรายละเอียด องค์ประกอบ จนมันดูด้อยกว่าเท็กเจอร์ไอ้ปีโป้
ไปเลยด้วยซ้ำ

แต่ถ้าอีกระสือของตูชนะนังซอมบี้ มีคนบอกให้เราสำเหนียกเอาไว้ 
ว่าตาโก๊ะแกเผางาน ไม่ได้แสดงฝีมือที่แท้จริงออกมา

5555 ไม่เถียงเลยสักคำ เห็นงานเก่าตาโก๊ะแล้ว โอว....รนหาที่ซะแล้วกู
แต่เค้าก็สู้นะ เค้าจะแอบฝึกวรยุทธ เพิ่มพลังภายใน
บางทีก็คิด ๆ เหมือนกัน ชักเบื่อ หัดไปก็ไม่ได้ใช้

ภาษาปะกิดง่ายนิดเดียว

แก่จนปูนนี้แล้วเพิ่งมาหัดภาษาอังกฤษ ไอ้ที่เรียน ๆ มา
จำได้อยู่แค่ ซีเอที แคท แมว แล้วอะไรอีกลืมไปหมด 555
แต่อะไรที่หัด ๆ มักไปไม่รอด มันต้องลงสนามจริงใช้จริง
เล่นจริงไม่มีซ้อม 5555

The Mystery Allega หน้าปกมันแปลว่าเด็กหญิงทูตมรณะ
ต่อไปจะเป็นการแปลของกูแล้วหนังสือนี้ดีจริง ๆ ไม่ต้องมานั่งเปิดดิค

ตรวจสอบโดยสาดตราจานละม่องเมพผู้เชี่ยวชาญด้านการใช้ฟัค


ฉันพบกับอัลเลกราคืนหนึ่งในเดือนเมษาเมื่อ 12 ปีผ่านมา.
ตอนนั้นฉันอายุ 16 ปีและเธอมีอายุเพียงแค่ 5 ขวบ.
ฉันจำได้ว่า ฝนตกหนักมากในค่ำคืนนั้น และ เรามาถึงบ้านช้า.
เราขับรถในเส้นทางที่มืด เมื่อแม่ของฉันมองเห็นป้าย
ที่มีตัวอักษรขนาดใหญ่ว่า บ้านพักเฮนเดอสัน - ที่นอน
และอาหารเช้า.

มันเป็นภาษาอังกฤษ! แม่ของฉันพูด....แม่รู้สึกประหลาดใจ
เพราะว่ามันเป็นช่วงพักผ่อนในประเทศอิตาลี

พ่อของฉันเลี้ยวไปทางขวาและขับไปตามถนนเก่า.
เมื่อพวกเรามาถึง พวกเราเห็นบ้านพักหลังใหญ่กับต้นไม้สูง
ทมึฬรอบ ๆ บริเวณนั้น. มีแสงสว่างตรงหน้าต่างช่องหนึ่งและ
บนผนังเหนือประตูที่มีข้อความว่า บ้านพักเฮนเดอร์สัน

พ่อของฉันไปเคาะประตู แล้วก็มีผู้หญิงตัวเล็กเปิดมันออก.
เธออายุประมาณ 60 ใส่เสื้อผ้าแปลก ๆ .

"คุณพูดภาษาอังกฤษได้ไหมครับ ?" พ่อของฉันถาม
"ได้ ฉันพูดได้ "เธอตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"เรากำลังหาที่พักสำหรับคืนนี้ เราพักที่นี่ได้ไหม?"
"เชิญเข้ามาค่ะ"

เราเข้าไปในห้อง เป็นห้องที่สะดวกสบาย.มีเปลวไฟในเตาผิงเก่า ๆ
มันดูสวยงามและเป้นแสงที่อบอุ่น

"อากาศแย่มาก" เธอพูด "มันหนาวในช่วงเดือนเมษา.ฉันจะไปชงชามาให้"

เมื่อเธอออกไปแล้ว เรามองไปรอบ ๆ ห้อง
มีโต๊ะแบบอังกฤษอยู่จำนวนมาก เก้าอีไม้เข้ม ผนังและพื้นทำด้วยหิน.
มีเก้าอี้พนักแขนตัวใหญ่ 2 ตัวอยู่ข้างหน้าเตาผิง และมีหมาดำ
ตัวใหญ่นอนอยู่ตรงนั้น.

"ฉันชอบห้องนี้" แม่พูด "มันดูสะดวกสะบายแล้วมันก็สวยด้วย "

พอดีในตอนนั้นผู้หญิงคนนั้นก็กลับมาพร้อมกับน้ำชา.
ข้างหลังเธอนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดยาวสีดำมาด้วย.

"ฉันชื่อ มาร์กาเรท เฮนเดอร์สัน" หญิงชราพูด
"และนี่คือลูกสาวของฉัน เชียร่า...เธอก็มีลูกสาวด้วยเหมือนกัน
ดังนั้นฉันจึงเป็นยายแล้ว"

"ลูกสาวของฉันอยู่ในห้องนอน" เชียร่าพูดพลางยิ้ม

เธอเป็นผู้หญิงที่สูงผอม ผมสีอ่อนและตาสีฟ้า บางทีเธออาจจะอายุ 35.

"คุณเดินทางมาไกลใช่ไหมคะ " หล่อนถาม
"ใช่" พ่อของฉันตอบ "พวกเราเหนื่อยกันมาก"